มนุษณ์เราไม่มีใครที่ไร้สามารถหรือไม่มีประโยชน์

ผู้อัจฉริยะ คือ ผู้สามารถที่วางตัวเองถูกที่
ผู้โง่เง่าหรือไร้ความสามารถ คือ ผู้มีความสามารถที่บังเอิญวางตัวเองผิดที่

ตัวอย่างเช่น
      คุณกับคนป่าผู้หนึ่ง ขณะหลงทางในป่าอัฟริกาขาดแคลนทั้งน้ำและอาหาร ในภาวะเช่นนั้น คุณต้องถือว่าคนป่าผู้นี้เป็นอัจฉริยะ เพราะเขารู้วิธีเอาตัวรอดในป่า แต่ทางกลับกัน หากคุณพาคนป่าเข้าเมือง สั่งให้เขาทำงานในแบบของคนเมือง ใช้คอมพิวเตอร์ สถานการณ์จะกลับหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะเขากลายเป็นไม่มีความสามารถไปแล้ว

คนเราเกิดมาย่อมใช้ได้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
     นักวิทยาศาสตร์บางคนแยกบันไดเสียงไม่ออก จิตรกรบางคนเขียนจดหมายไม่เป็น แต่คนเหล่านี้วางตัวเองถูกที่ จึงประสบความสำเร็จใหญ่หลวง

Picasso เดิมทีอยากจะเป็นกวี แต่บทกวีของเขาถูก Gertrude Stein กวีหญิงวิจารณ์จนไม่มีชิ้นดี แต่ก็เพราะมีสุภาพสตรีนี้มาสะกิดเตือนเขา เขาจึงวางตัวเองในจุดใหม่ หันไปด้านจิตกรจนกลายเป็นจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ อันที่จริงผู้คนและเรื่องราวต่างๆ ล้วนน่าชื่นชมทั้งนั้น ถ้าอยู่ในกาลเทศะที่เหมาะสม

ตัวอย่างเช่น

อาหารที่มีรสชาติอร่อยเมื่อหยดลงบนเสื้อผ้ากลับกลายเป็นจุดด่างสิ่งสกปรกไปทันที เพียงเปลี่ยนที่แปลกดีไหม?
คำหวานลับเฉพาะบนเตียง เมื่อนำไปพูดในที่สาธารณกลับกลายเป็นคำหยาบโลน เพียงเปลี่ยนที่แปลกดีไหม?
อาหารกำลังเคี้ยวในปาก ถ้าบ้วนออกมาดูน่าขยะแขยง ถ้ากลืนเข้าไปกลับมีคุณค่าทางโภชนาการ เพียงเปลี่ยนที่แปลกดีไหม?
หรือต่อให้เป็นขยะสกปรกสิ้นดี ถ้าวางถูกที่ เช่นฝังกลบดิน ก็จะกลายเป็นปุ๋ยหล่อเลี้ยงดอกไม้งามและผลิตอาหารสุขภาพให้เรา เพียงเปลี่ยนที่แปลกดีไหม?

อาจกล่าวได้ว่า ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใด คนใด ต่ำต้อยหรือไร้ประโยชน์ ทุกคน ทุกสิ่ง ถ้าวางอยู่ในที่ถูก ย่อมอำนวยประโยชน์ได้ทั้งนั้น

จุดหมายสูงสุดของชีวิต คือสรรหาเวทีที่เหมาะสม บุกเบิกเส้นทางของตน แล้วแสดงความสามารถเฉพาะตัวให้สุดเหวี่ยงไปเลย

ขอขอบคุณ ผู้เขียน (ไม่ทราบว่าเป็นใคร)
ขอบคุณผู้ที่แชร์สิ่งดีๆให้กับผู้อื่นได้อ่าน